เขาว่ากันว่า… สิ่งเล็กๆน้อยๆที่เราเห็นว่าไร้คุณค่า การกระทำบางอย่างที่เราเห็นว่ามันไม่ได้มีประโยชน์เอาเสียเลย แต่สำหรับบางคนการกระทำเล็กๆน้อยๆเหล่านั้น มันอาจจะมีคุณค่าอันมหาศาลหรืออาจเปลี่ยนชีวิตคนๆหนึ่งหรือสิ่งๆหนึ่งไปอย่างเด็ดขาดเลยก็ได้ เหมือนเช่นในเรื่องนี้…
ทุกๆเช้า ฉันก็จะมาเดินอยู่ที่หาดทรายเนียนขาวที่ทอดยาวไปจนสุดลูกหูลูกตาแห่งนี้ และทุกๆเช้าฉันก็จะเห็นคนคนหนึ่งกำลังทำอะไรสักอย่างอยู่ที่ปลาหาดตรงด้านนู้นที่อยู่ไกลออกไป แต่ฉันก็ไม่ได้สนใจนักหรอก… จนกระทั้งเช้าวันนี้…ฉันก็มาเดินที่ชายหาดแห่งนี้เหมือนเดิมแต่ฉันก็เดินเที่ยวไปเรื่อยๆไกลออกไป และไกลออกไป ฉันก็ได้เห็นคนที่หมั่นมาทำอะไรสักอย่างที่ปลายหาดทุกๆเช้านั้นเป็นเพียงเด็กผู้ชายตัวเล็กๆอยู่ไกลๆ
“แต่เขากำลังอะไรอยู่ล่ะ?” ฉันคิดสงสัย เขากำลังเต้นรำหรือทำอะไรนะ ฉันเดินไปไกล้ๆ ไกล้พอที่จะเห็นว่าเขาไม่ได้กำลังเต้นรำเลย แต่เขากำลังหยิบบางอย่างขึ้นมาจากผืนทรายที่ชุ่มน้ำเบื้องหน้า และขว้างมันลงไปในทะเล ฉันก็เดินเข้าไปไกล้อีกนิดเพื่อที่จะตระหนักว่า สิ่งเหล่านั้นที่ถูกโยนกลับลงไปในทะเล คือปลาดาวที่มาเกยตื้นอยู่บนหาดแห่งนี้…
“หนู ทำอย่างนั้นทำไมล่ะ?” ฉันถามเด็กน้อยที่ขมักเขม้นหยิบปลาดาวแล้วโยนกลับไปในผืนน้ำ เด็กชายคนนั้นตอบว่า
“ทุกๆเช้า จะมีปลาดาวนับหมื่นนับแสนที่โดนน้ำทะเลซัดมาเกยตื้นบนหาดแห่งนี้ และผมก็จะมาที่หาดแห่งนี้ทุกๆเช้าเพื่อที่จะขว้างมันกลับลงไปในทะเล มิฉะนั้นมันก็จะแห้งตายอยู่บนหาดแห่งนี้” เด็กน้อยตอบพร้อมกับหยิบ ปลาดาวอีกหนึ่งตัวแล้วขว้างมันกลับลงไปในทะเล
ฉันมองไปรอบๆ… “จริงด้วยสิ ณ หาดแห่งนี้มีปลาดาวมาเกยตื้นอยู่เต็มไปหมดแต่จะทำอย่างไรเพื่อช่วยปลาดาวเหล่านี้ล่ะ ไม่มีทางเสียหรอก” ฉันคิดพร้อมกับหันไปบอกเด็กชายคนนั้นว่า “หนู อย่าทำเลย พอเสียเถอะ มันไม่ได้สร้างความแตกต่างขึ้นมาเลย ทุกๆเช้าปลาดาวก็จะมาติดอยู่ที่นี่ พอเถิดหนูเหนื่อยเปล่าๆ มันไม่ได้อะไรขึ้นมาหรอก…”
เด็กน้อยไม่ตอบ ยังคงหยิบปลาดาวขึ้นมาทีละตัว ทีละตัวและขว้างมันกลับลงไปในทะเล “หนู ได้ยินไหม… มันไม่ได้สร้างความแตกต่างอะไรขึ้นมาหรอก ปลาดาวมันมีเยอะเกินไป และมันก็เหน็ดเหนื่อยเกินไปด้วย ถึงอย่างไรก็ยังต้องมีปลาดาวนับหมื่นๆตัวแห้งตายอยู่ดี การกระทำของมันไม่สร้างความแตกต่างอะไรเลยนะหนูไม่ได้สร้างความแตกต่างไดๆเลย” ฉันบอก เด็กน้อยยังคงไม่ตอบเขาหยิบปลาดาวอีกตัวแล้วขว้างมันกลับลงไปในทะเล พร้อมหยิบขึ้นมาอีกหนึ่งตัว
“แตกต่างสิครับ แตกต่างมาก เพราะอย่างน้อย มันก็สร้างความแตกต่างให้กับปลาดาวตัวนี้” เด็กน้อยพูดพร้อมขว้างมันกลับไปยังผืนท้องน้ำที่กว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา…
เรื่องปลาดาวอะนะ เป็นเรื่องนึงที่ผมชอบมาก เรื่องนี้ทำให้เรารู้ถึงคุนค่าของสิ่งเล็กๆที่เราไม่เคยมอง ถ้าเราสนใจในความสุขหรือคุนค่าของสิ่งเล็กๆ ผมเชื่อว่าชีวิตของคนเราก้อคงมีความสุขตลอดนั่นแหละ
มาเม้นให้ละน้า เนื้อหาดีๆทั้งน้านเลย